وی ادامه می‌دهد: برای اين منظور تلاشم را آغاز کردم تا اينکه توانستم 3 مدرک مربيگری و مدرک و کارت مديريتم را در مهارت خياطی دريافت کنم و مجوز تأسيس آموزشگاه بگيرم؛ به طور رسمی از سال 81 آموزشگاه خياطی را راه‌اندازی کنم.
اين کارآفرين کرمانی می‌افزايد: هميشه دوست داشتم کاری را به طور مستقل انجام بدهم و زيردست کسی نباشم؛ درآمدم خوب است و با درآمد اين کار توانستم کارگاه و ساخت خانه‌ام را تمام کنم و همچنين سرمايه‌ای برای خودم پس انداز کنم؛ البته از همين طريق از سازمان بهزيستی نيز برای ارائه امکانات رايگان مخصوص معلولان مانند آب و برق تشکر می‌کنم.
وی با بيان اينکه با توکل به خدا، حمايت خانواده‌ام و سعی و تلاش خودم در کارم موفق بودم، می‌گويد: اولين کارآموزانم، معلول بودند و سعی می‌کردم زمان و محيط آموزشگاه را مناسب با حال آنان در نظر بگيرم.
اين معلول کارآفرين تصريح می‌کند: هر سال به طور متوسط 30 هنرجو دارم که پس از کسب مهارت، کسب‌وکار خانگی راه انداخته‌اند و زندگی موفقی هم داشته‌اند؛ در حال حاضر نزديک به 10 نفر در اين آموزشگاه مشغول به کار هستند.
وی ادامه می‌دهد: تا به حال همه هنرجوهايم در امتحان فنی و حرفه‌ای موفق بوده‌اند و به همين دليل از هيئت بازرسی و اداره کار و استانداری تقديرنامه دريافت کرده‌ام.
خانم ناظوری در رابطه با ديگر فعاليت‌هايش می‌گويد: ضمن انجام کارم در 3 رشته ورزشی شامل واليبال نشسته و تنيس روی ميز و ويلچررانی فعاليت دارم؛ در سال 88 عنوان نايب‌قهرمانی واليبال نشسته و مقام اول تا سوم ويلچررانی و مقام سوم تنيس روی ميز را کسب کردم.
وی با اشاره به مشکلات معلولان در شهر اضافه می‌کند: پياده‌روها و جای پارک خودرو برای معلولان مناسب نيست؛ گاهی مجبورم ماشينم را در محل «پارک ممنوع» پارک کنم و جريمه شوم تا بتوانم خريد يا کار اداری‌ام را انجام دهم.
خانم ناظوری در پايان به جوانان به خصوص به آن‌هايی که از نعمت سلامتی برخوردارند، می‌گويد: از آن‌ها می‌خواهم که کار و قوطی بلندش و قدر سلامتی‌شان را بدانند و از معلولان هم می‌خواهم که در خانه‌شان نمانند و نااميد نباشند و با همه سختی‌ها و مشکلات در جامعه حضور پيدا کنند و از کار و تلاش خسته نشوند.
منبع: بوتيانيوز